Benim adım Umut. Uzun yıllar ve uğraşlar dan sonra katılmışım aileme. El üstünde tutuldum el bebek gül bebek büyüdüm. Benim adım Umut. Anne ve babamın umudu.
Yedi yaşında değişti her şey. Okulla beraber gitti çocukluğum. Kaybolu verdi bütün değerim. Arkadaşlarım okumaya yazmaya başlamışlardı ama ben yapamıyordum. Hem öğretmenim hem de anne babam kesti umutlarını benden. Geri zekâlı oldum okul köşelerinde. Haylaz oldum derslerde. Yapamadığım için, beceremediğim için vazgeçer oldum kendimden. Yıllar geçti her şeyin üstünden adam olmaz dediler hep senden. Adamlığın tek çaresi miydi ki okul diyemedim kimseye. Sadece okul muydu insanı adam yapan? Okuyamamak dikkatimi verememek benim suçum muydu ki. Ben mi istemiştim? Neden vazgeçerdi ailesi birinden. Yazamazdım ben kimsenin dilinden. Yazma ve konuşma neden farklıydı ki zaten. Matematik hayatın ta kendisi derlerdi. Hayat başka türlü gitmez miydi? Yapamıyordum işte. Kimsede anlamıyordu zaten. Giymiştim bir kere o geri zekâlı gömleğini üstüme. Kirlendi ama annem bile çıkar demedi üstünden. Kestiler umutlarını benden. Adını verdikleri umutları gitmişti artık kendilerinden…
Yaşama tutunmam lazımdı en ince yerinden. Atıp çıkarmalıydım şu gömleği üstümden. Nasıl olur bilmeden, kesmişken tüm ümidimi büyüklerimden duramıyordum düşünüp hiç çekmeden. Acaba vaz mı geçmeliydim herkes gibi kendimden? Zaten ne gelirdi ki elimden.
Boşaydı kelimeler artık dilimden dökülen.Zaten hiç kimse tutmadı elimden. Kayıp gittim zaman diliminden. Aldılar çocukluğumu benden. Verdiler birine en zor işlerden. Oysaki umutlarım vardı gelecekten hayallerim vardı seçeceğim meslekten.Çocuklar geçmeyecekti benim geçtiğim yerlerden. Kırılmayacaklardı benim gibi en ince yerlerinden. Alınmayacaktı çocuklukları ellerinden.Kesmeyeceklerdi benim gibi umutlarını büyüklerinden. Vazgeçmeyeceklerdi kendilerinden.
Aldılar umutlarımı benden. Çaldılar geleceğimi ellerimden. Vazgeçmek zorunda bıraktılar ismimden.
Benim adım Umut. İyi insanlarla karşılaşmamış hastalığı fark edilmemiş garip bir çocuk. Benim adım Umut. Okul hayatı elinden alınmış garip bir çocuk. Benim adım Umut. Yaşadığı öğrenme güçlüğü yüzünden umutları sönmüş bir çocuk.
Benim adım UMUT...
Psk. Barış TÜRÇİN
