Benim adım Barış. Bu benimle beni çok sevmiş bir çocuk arasındaki iç hesaplaşmadır. Bu bana güvenmiş bana inanmış ve daha sonra hayal kırıklığına uğramış bir adamla benim aramda ki iç hesaplaşmadır. Benim adım Barış. Bu hikâyede okuyacağınız şeylerin gerçek kişi ve kurumlarla alakası yoktur. Bu benimle onun arasında ki iç hesaplaşmadır.
Bugün her neysem ilkokul ikinci sınıfta karar verdim. Soğuk, karlı insanın içini ürperten bir kış günü, İstanbul’un ücra bir mahallesindeki bir ilkokulda karar verdim ben olma ya. O gün, o eski okuldaki eski sıralarda dokundu yüreğime Zeynep. Bir çocuğun günahsız masum halini ilk görüşümde belki de.
Zeynep sekiz yaşında beyaz tenli küt kesilmiş saçları ve alnındaki perçemlerinin de sayesinde kapanan gözlerini herkesten kaçıran utangaç bir kız çocuğuydu. Her zaman kaçardı insanlardan. Biriktirirdi içinde yaşadığı olaylardan. Kaçardı etrafındakilerin acımasız dünyasından.
Bir gün bir olay geçti başından.. Bir yazıyı okuyamadığı için azar işitti hocasından. Çok utandı arkadaşlarından. Bunca zaman biriktirdiği kırgınlıkları dökülüverdi gözyaşlarından. Hocası etkilenmedi etrafında olanlardan. Çağırıverdi ailesini okuldan. Başladı anlatmaya yaşananlardan.” Çocuğunuz geri zekalı alın bunu okuldan. Bıktım ben artık böyle çocuklardan. Ya da götürün destek alın bir psikologdan” umurunda olmuyordu aileye olanlardan. Eline çayını alıp ayrılıyordu yanlarından.
Annesi ağlıyordu durmadan. Bir çare duramıyordu kocasına sormadan.“ ne yapacağız biz şimdi pahalıdır bir de değil m?”
Bir anne ve babanın çaresizliği hiç çıkmıyor aklımdan. Acaba Zeynep silinecek miydi tarihin tozlu sayfalarından. Neler geçecek ki daha başından. Tutupta kaldıran olacak mıydı kollarından.
Düşünüp düşünüp bakmışken bu sorulardan karar verdim bir anda psikolog olmaya…
Benim adım Barış.Zeynepler umutlar heba olmasın diye uğraşan, bunu kendine ilke edinmeye çalışmış birinsan.. Psikolog kimdir nedir bilmeden karar vermiş bir çocuk. Kendisini bildiğinden beri psikolog olmak isteyen bir adam… Benim adım Barış…
Psk. Barış TÜRÇİN